BLOG #11 LAATSTE WEEKJE MET DE FAMILIE
Door: Roos Heijdeman
Blijf op de hoogte en volg Roos
30 Juli 2017 | Aruba, Oranjestad
Maandag 24 juli: Shit het wordt steeds erger, wat nu?
Helaas is mijn koortslip er nog niet beter op geworden… Eigenlijk alleen maar erger dan het in eerste instantie was. Ondanks de pijn en dat het er niet uitzag ben ik alsnog met mijn zusje gaan ontbijten bij Craft. Dit is een klein tentje op de strip van Aruba waar ze allemaal gezonde ontbijtjes serveren. Ik ben normaal niet zo van de gezonde yoghurt met muesli en dat soort dingen, maar dit was serieus echt het beste ontbijt dat ik in de afgelopen 10 weken heb gegeten. Na het ontbijt zijn we naar de Walk-in dokter geweest om mijn koortslip alsnog even na te laten kijken, omdat ik het op steeds meer verschillende plekken in mijn gezicht kreeg. Uiteindelijk heeft de dokter mij antibiotica gegeven omdat ze bang waren dat het anders op nog meer plekken in mijn gezicht zou komen en dat het dan nog langer zou duren. Nadat we bij de Walk-in dokter waren geweest zijn we teruggegaan naar onze bedjes op het strand. Hier hebben we de rest van de dag nog gelegen en ’s middags hebben we een heerlijke fruitlunch gekregen om wat meer vitamientjes binnen te krijgen. Voordat we uiteten gingen ben ik snel langs werk gereden om de situatie van mijn koortslip te laten zien en aan hun advies te vragen wat ik het beste kon doen. Mijn manager begreep de situatie dat ik eigenlijk niet kon werken als ik moeilijk kon praten en het er niet heel smakelijk uitzag voor de gasten. Zij vertelde mij dat ik het beste gewoon de ziekmeld procedure kon volgen en dat ik vooral rust moest nemen voor mijn lip en dat ik dan over een paar dagen weer op werk zou komen. Ik was heel erg blij dat ze zo meelevend waren en dat ik nu waarschijnlijk een paar vrije dagen heb, zodat het goed kan genezen. Na het gesprek op werk ben ik gelijk doorgereden naar Barney’s, hier heb ik gewacht op mijn ouders en uiteindelijk hebben we allemaal heel lekker gegeten en zijn we met een volle maag naar huis gegaan en gaan slapen.
Dinsdag 25 juli: Dagje bij de dokter en avondje Fort Zoutman
Nadat ik gister bij mijn werk ben langs geweest en zij mij vertelde dat ik mij officieel moest ziekmelden, was het vandaag de dag dat ik dit allemaal moest gaan regelen. In de ochtend heb ik eerst de HR-Sickline moeten bellen en daarna Medwork. Medwork is een soort dokter, maar dan voor bedrijven. Om 9 uur had ik een afspraak bij de dokter en hier kunnen ze dan bepalen hoeveel dagen ik geoorloofd afwezig zal zijn. Uiteindelijk hebben ze me 3 dagen gegeven om de koortslip beter te laten worden, waar ik eigenlijk wel heel erg blij mee ben. Ik heb dan alsnog een soort van minivakantie met mijn ouders en zusje, maar echt genieten is het niet. Nadat ik bij de dokter was geweest kreeg ik allemaal berichtjes van mijn collega’s hoe het met me ging en dat vond ik wel mega lief! Ik heb ook nog de SVB moeten bellen om me officieel ziek te melden, zodat ik de dagen dat ik niet aanwezig ben alsnog wordt doorbetaald. Na een hele ochtend dingen regelen zijn we naar het strand bij Boardwalk geweest en hier hebben we de rest van de dag gelegen. Mijn oma is vandaag ook jarig en die hebben we nog even gefacetimed om haar te feliciteren. ’s Avonds zijn we naar Fort Zoutman gegaan, waar ze elke dinsdag het Bonbini Festival houden. Dit houdt in dat er wordt verteld over de Arubaanse geschiedenis en cultuur en dat je lokale soorten dans en muziek te horen en te zien krijgt. Hierna zijn we thuis gaan eten en ’s avonds heb ik nog met Michelle gekletst en toen was de dag alweer voorbij.
Woensdag 26 juli: 50 minuten wachten….?
Eindelijk eens een goed begin van de dag! Het bovenste velletje van mijn koortslip is eraf gevallen en dat betekent dat het goed aan het genezen is! In de ochtend hebben we gezellig ontbeten en hierna zijn we naar het strand gegaan. Nadat we op het strand waren aangekomen en alle spullen hadden klaargelegd, zijn we naar de Starbucks gegaan. De rest van de dag heb ik eigenlijk vooral gekeken naar het windsurfen van Sabine en een beetje gelezen in verschillende magazines.
’s Avonds waren we van plan om naar Iguana Joe’s te gaan, omdat ze hier de beste spareribs van Aruba hebben. We kwamen pas vrij laat aan en daarom werd ons verteld dat we minimaal 50 tot 60 minuten moesten wachten voor een tafeltje. Natuurlijk vonden we dit te lang en zijn we doorgelopen naar Iguana Cantina. Dit is vergelijkbaar met Iguana Joe’s, alleen is dit de Mexicaanse versie. Ook hier moesten we nog minimaal 20 minuten wachten, waardoor we uiteindelijk naar een restaurantje genaamd The Lazy Turtle zijn gegaan. Het eten was echt heerlijk en ik zag dat ze Creme brulee hadden! Helaas kon ik dit alsnog niet eten doordat hier alcohol overeen is gegoten en ik dit niet mag in combinatie met mijn antibiotica. Nu ik het daar over heb…. De velletjes van mijn koortslip beginnen langzaam los te laten, waardoor het steeds beter geneest. Ik moet morgen naar de SVB om me weer beter te melden en om mijn cheque op te halen bij werk. Helaas is morgen ook alweer de laatste avond met mijn familie…
Donderdag 27 juli: Laatste avond met familie…. Passions on the beach
De ochtend begon voor mij met het regelen van mij beter melden bij de svb. Ik kwam hier om 10 voor 8 aan en heb tot 5 voor half 10 moeten wachten voordat ik pas aan de beurt was. Toen de dokter van de SVB ging kijken naar mijn koortslip vond hij in eerste instantie dat ik nog vrij moest krijgen tot volgende week donderdag. Ik vertelde hem dat het maandag sowieso wel over zou zijn en daarom gaf hij mij nog vrij tot maandag. Ik zei dat ik dit niet wilde, want mijn ouders gingen toch de volgende dag al naar huis. De dokter keek me raar aan maar zei er verder niets over en schreef een briefje voor mij dat ik bij de HR afdeling van mijn werk moest inleveren. Nadat ik bijna 2 uur bij de SVB had gezeten, ben ik met Michelle en Sabine naar Craft gegaan. Ik heb hier vorige keer ook al samen met mijn zusje gegeten, maar omdat Michelle ook zo’ n gezondheidsfanaat is vonden we het wel leuk om haar ook een keer mee te nemen. Uiteindelijk kwamen we Anne en Gaby ook nog tegen en net zoals vorige keer was het ontbijt weer heerlijk. Thuis hebben we alvast een groot deel van de koffers ingepakt en daarna zijn we naar het strand gegaan. Hier hebben we de rest van de dag nog gelegen en rond een uur of 5 zijn we naar huis gegaan. Thuis heeft iedereen zich omgekleed en toen zijn we naar Passions on the beach gereden. Dit is een soort pop-up restaurant, want het staat er alleen in de avond en overdag staan er strandbedjes. Je zit letterlijk met je voeten in het zand en je tafeltje staat vlakbij de zee, het uitzicht was dan ook super mooi met zonsondergang. Het eten was heel exclusief en zeker niet goedkoop maar het was echt heel erg lekker! Na het eten zijn we nog even langs Amsterdam Manor gegaan om te zien of er iets verandert was, aangezien we hier heel wat jaren hebben verbleven toen we op vakantie gingen naar Aruba. Thuis zijn we allemaal vroeg gaan slapen, want morgen gaan mijn ouders en zusje alweer naar Nederland...
Vrijdag 28 juli: Papa, mama en Sabine uitzwaaien.
Mijn werkdag begon zoals vorige week ook om 7 uur. Eigenlijk moest ik pas om 10 uur komen werken, maar omdat ik 3 dagen ziek thuis was geweest wist ik niet dat ze het rooster hadden aangepast. Mijn manager heeft daarom mijn shift gesplit van 7 tot 12 uur en van 6 tot 10 uur, zodat ik mijn ouders en zusje naar airport kan brengen. Om 12 uur ben ik naar het strand gereden en hier hebben we nog tot 3 uur gelegen. Het heeft ook nog even geregent, maar gelukkig duurt dit in Aruba altijd maar kort en dan schijnt de zon alweer. In het huisje hebben we allemaal nog even gedouched en heb ik mijn spullen weer naar mijn eigen huisje gebracht. Rond kwart over 4 zijn we richting airport gegaan en hier hebben we nog snel iets gegeten, omdat ik om 6 uur alweer moest werken. Bij de douane heb ik iedereen gedag gezegd en daarna ben ik snel naar mijn werk gereden. Op werk was het nog vrij druk voor een vrijdagavond, waardoor mijn shift gelukkig wel snel verliep. Om half 10 ben ik alles gaan afsluiten en mijn shift gaan closen en om 10 uur kon ik alweer naar huis. Ik ben van plan om het fitnessen weer op te pakken en daarom ben ik van 10 tot kwart over 11 nog gaan fitnessen op werk. Toen ik thuiskwam was er bij de buren een feestje aan de gang en dit ging tot diep in de nacht door... Kortom weer een kort nachtje door de herrie met weinig slaap.
Zaterdag 29 juli: Hooiberg beklimmen en gezond eten met Pleuni
De eerste nacht in mijn eigen huisje verliep op z’n zachtst gezegd luidruchtig... De buren hadden een feestje met keiharde muziek, waardoor ik eigenlijk maar 4 uurtjes heb kunnen slapen. Julia sliep ook weer ergens anders, dus ik kon vanochtend teminste wel normaal door mijn huis heenlopen zonder dat ik stil hoefde te zijn. Ik kreeg toen ik opstond ook nog een appje van mijn ouders dat ze veilig waren geland en na mijn ontbijt ben ik doorgereden naar mijn werk. Om 5 uur was mijn werkdag alweer voorbij en ben ik boodschappen gaan doen voor vanavond. Om 6 uur is Pleuni klaar met werken en dan gaan we samen de Hooiberg beklimmen. Ik heb dit al 1x eerder gedaan, maar omdat dit super goed is voor je conditie ga ik het gewoon nog een keer doen. Nadat we de Hooiberg hadden beklommen zijn we doorgereden naar Pleuni haar huis en hebben we hier pasta salade gemaakt. Morgen begin ik om 9 uur met werken, dus ik kan dan een beetje uitslapen.
Nou dit was mijn blog weer voor deze week! Dit keer optijd hahah
Liefs,
Roos
Helaas is mijn koortslip er nog niet beter op geworden… Eigenlijk alleen maar erger dan het in eerste instantie was. Ondanks de pijn en dat het er niet uitzag ben ik alsnog met mijn zusje gaan ontbijten bij Craft. Dit is een klein tentje op de strip van Aruba waar ze allemaal gezonde ontbijtjes serveren. Ik ben normaal niet zo van de gezonde yoghurt met muesli en dat soort dingen, maar dit was serieus echt het beste ontbijt dat ik in de afgelopen 10 weken heb gegeten. Na het ontbijt zijn we naar de Walk-in dokter geweest om mijn koortslip alsnog even na te laten kijken, omdat ik het op steeds meer verschillende plekken in mijn gezicht kreeg. Uiteindelijk heeft de dokter mij antibiotica gegeven omdat ze bang waren dat het anders op nog meer plekken in mijn gezicht zou komen en dat het dan nog langer zou duren. Nadat we bij de Walk-in dokter waren geweest zijn we teruggegaan naar onze bedjes op het strand. Hier hebben we de rest van de dag nog gelegen en ’s middags hebben we een heerlijke fruitlunch gekregen om wat meer vitamientjes binnen te krijgen. Voordat we uiteten gingen ben ik snel langs werk gereden om de situatie van mijn koortslip te laten zien en aan hun advies te vragen wat ik het beste kon doen. Mijn manager begreep de situatie dat ik eigenlijk niet kon werken als ik moeilijk kon praten en het er niet heel smakelijk uitzag voor de gasten. Zij vertelde mij dat ik het beste gewoon de ziekmeld procedure kon volgen en dat ik vooral rust moest nemen voor mijn lip en dat ik dan over een paar dagen weer op werk zou komen. Ik was heel erg blij dat ze zo meelevend waren en dat ik nu waarschijnlijk een paar vrije dagen heb, zodat het goed kan genezen. Na het gesprek op werk ben ik gelijk doorgereden naar Barney’s, hier heb ik gewacht op mijn ouders en uiteindelijk hebben we allemaal heel lekker gegeten en zijn we met een volle maag naar huis gegaan en gaan slapen.
Dinsdag 25 juli: Dagje bij de dokter en avondje Fort Zoutman
Nadat ik gister bij mijn werk ben langs geweest en zij mij vertelde dat ik mij officieel moest ziekmelden, was het vandaag de dag dat ik dit allemaal moest gaan regelen. In de ochtend heb ik eerst de HR-Sickline moeten bellen en daarna Medwork. Medwork is een soort dokter, maar dan voor bedrijven. Om 9 uur had ik een afspraak bij de dokter en hier kunnen ze dan bepalen hoeveel dagen ik geoorloofd afwezig zal zijn. Uiteindelijk hebben ze me 3 dagen gegeven om de koortslip beter te laten worden, waar ik eigenlijk wel heel erg blij mee ben. Ik heb dan alsnog een soort van minivakantie met mijn ouders en zusje, maar echt genieten is het niet. Nadat ik bij de dokter was geweest kreeg ik allemaal berichtjes van mijn collega’s hoe het met me ging en dat vond ik wel mega lief! Ik heb ook nog de SVB moeten bellen om me officieel ziek te melden, zodat ik de dagen dat ik niet aanwezig ben alsnog wordt doorbetaald. Na een hele ochtend dingen regelen zijn we naar het strand bij Boardwalk geweest en hier hebben we de rest van de dag gelegen. Mijn oma is vandaag ook jarig en die hebben we nog even gefacetimed om haar te feliciteren. ’s Avonds zijn we naar Fort Zoutman gegaan, waar ze elke dinsdag het Bonbini Festival houden. Dit houdt in dat er wordt verteld over de Arubaanse geschiedenis en cultuur en dat je lokale soorten dans en muziek te horen en te zien krijgt. Hierna zijn we thuis gaan eten en ’s avonds heb ik nog met Michelle gekletst en toen was de dag alweer voorbij.
Woensdag 26 juli: 50 minuten wachten….?
Eindelijk eens een goed begin van de dag! Het bovenste velletje van mijn koortslip is eraf gevallen en dat betekent dat het goed aan het genezen is! In de ochtend hebben we gezellig ontbeten en hierna zijn we naar het strand gegaan. Nadat we op het strand waren aangekomen en alle spullen hadden klaargelegd, zijn we naar de Starbucks gegaan. De rest van de dag heb ik eigenlijk vooral gekeken naar het windsurfen van Sabine en een beetje gelezen in verschillende magazines.
’s Avonds waren we van plan om naar Iguana Joe’s te gaan, omdat ze hier de beste spareribs van Aruba hebben. We kwamen pas vrij laat aan en daarom werd ons verteld dat we minimaal 50 tot 60 minuten moesten wachten voor een tafeltje. Natuurlijk vonden we dit te lang en zijn we doorgelopen naar Iguana Cantina. Dit is vergelijkbaar met Iguana Joe’s, alleen is dit de Mexicaanse versie. Ook hier moesten we nog minimaal 20 minuten wachten, waardoor we uiteindelijk naar een restaurantje genaamd The Lazy Turtle zijn gegaan. Het eten was echt heerlijk en ik zag dat ze Creme brulee hadden! Helaas kon ik dit alsnog niet eten doordat hier alcohol overeen is gegoten en ik dit niet mag in combinatie met mijn antibiotica. Nu ik het daar over heb…. De velletjes van mijn koortslip beginnen langzaam los te laten, waardoor het steeds beter geneest. Ik moet morgen naar de SVB om me weer beter te melden en om mijn cheque op te halen bij werk. Helaas is morgen ook alweer de laatste avond met mijn familie…
Donderdag 27 juli: Laatste avond met familie…. Passions on the beach
De ochtend begon voor mij met het regelen van mij beter melden bij de svb. Ik kwam hier om 10 voor 8 aan en heb tot 5 voor half 10 moeten wachten voordat ik pas aan de beurt was. Toen de dokter van de SVB ging kijken naar mijn koortslip vond hij in eerste instantie dat ik nog vrij moest krijgen tot volgende week donderdag. Ik vertelde hem dat het maandag sowieso wel over zou zijn en daarom gaf hij mij nog vrij tot maandag. Ik zei dat ik dit niet wilde, want mijn ouders gingen toch de volgende dag al naar huis. De dokter keek me raar aan maar zei er verder niets over en schreef een briefje voor mij dat ik bij de HR afdeling van mijn werk moest inleveren. Nadat ik bijna 2 uur bij de SVB had gezeten, ben ik met Michelle en Sabine naar Craft gegaan. Ik heb hier vorige keer ook al samen met mijn zusje gegeten, maar omdat Michelle ook zo’ n gezondheidsfanaat is vonden we het wel leuk om haar ook een keer mee te nemen. Uiteindelijk kwamen we Anne en Gaby ook nog tegen en net zoals vorige keer was het ontbijt weer heerlijk. Thuis hebben we alvast een groot deel van de koffers ingepakt en daarna zijn we naar het strand gegaan. Hier hebben we de rest van de dag nog gelegen en rond een uur of 5 zijn we naar huis gegaan. Thuis heeft iedereen zich omgekleed en toen zijn we naar Passions on the beach gereden. Dit is een soort pop-up restaurant, want het staat er alleen in de avond en overdag staan er strandbedjes. Je zit letterlijk met je voeten in het zand en je tafeltje staat vlakbij de zee, het uitzicht was dan ook super mooi met zonsondergang. Het eten was heel exclusief en zeker niet goedkoop maar het was echt heel erg lekker! Na het eten zijn we nog even langs Amsterdam Manor gegaan om te zien of er iets verandert was, aangezien we hier heel wat jaren hebben verbleven toen we op vakantie gingen naar Aruba. Thuis zijn we allemaal vroeg gaan slapen, want morgen gaan mijn ouders en zusje alweer naar Nederland...
Vrijdag 28 juli: Papa, mama en Sabine uitzwaaien.
Mijn werkdag begon zoals vorige week ook om 7 uur. Eigenlijk moest ik pas om 10 uur komen werken, maar omdat ik 3 dagen ziek thuis was geweest wist ik niet dat ze het rooster hadden aangepast. Mijn manager heeft daarom mijn shift gesplit van 7 tot 12 uur en van 6 tot 10 uur, zodat ik mijn ouders en zusje naar airport kan brengen. Om 12 uur ben ik naar het strand gereden en hier hebben we nog tot 3 uur gelegen. Het heeft ook nog even geregent, maar gelukkig duurt dit in Aruba altijd maar kort en dan schijnt de zon alweer. In het huisje hebben we allemaal nog even gedouched en heb ik mijn spullen weer naar mijn eigen huisje gebracht. Rond kwart over 4 zijn we richting airport gegaan en hier hebben we nog snel iets gegeten, omdat ik om 6 uur alweer moest werken. Bij de douane heb ik iedereen gedag gezegd en daarna ben ik snel naar mijn werk gereden. Op werk was het nog vrij druk voor een vrijdagavond, waardoor mijn shift gelukkig wel snel verliep. Om half 10 ben ik alles gaan afsluiten en mijn shift gaan closen en om 10 uur kon ik alweer naar huis. Ik ben van plan om het fitnessen weer op te pakken en daarom ben ik van 10 tot kwart over 11 nog gaan fitnessen op werk. Toen ik thuiskwam was er bij de buren een feestje aan de gang en dit ging tot diep in de nacht door... Kortom weer een kort nachtje door de herrie met weinig slaap.
Zaterdag 29 juli: Hooiberg beklimmen en gezond eten met Pleuni
De eerste nacht in mijn eigen huisje verliep op z’n zachtst gezegd luidruchtig... De buren hadden een feestje met keiharde muziek, waardoor ik eigenlijk maar 4 uurtjes heb kunnen slapen. Julia sliep ook weer ergens anders, dus ik kon vanochtend teminste wel normaal door mijn huis heenlopen zonder dat ik stil hoefde te zijn. Ik kreeg toen ik opstond ook nog een appje van mijn ouders dat ze veilig waren geland en na mijn ontbijt ben ik doorgereden naar mijn werk. Om 5 uur was mijn werkdag alweer voorbij en ben ik boodschappen gaan doen voor vanavond. Om 6 uur is Pleuni klaar met werken en dan gaan we samen de Hooiberg beklimmen. Ik heb dit al 1x eerder gedaan, maar omdat dit super goed is voor je conditie ga ik het gewoon nog een keer doen. Nadat we de Hooiberg hadden beklommen zijn we doorgereden naar Pleuni haar huis en hebben we hier pasta salade gemaakt. Morgen begin ik om 9 uur met werken, dus ik kan dan een beetje uitslapen.
Nou dit was mijn blog weer voor deze week! Dit keer optijd hahah
Liefs,
Roos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
